Rozdział ten porusza problemy, z jakimi spotykają się praktycy próbując rozwiązać zadania o strukturze bardziej skomplikowanej niż optymalizacja wektora zmiennych niezależnych. Sytuacja taka wymaga wykorzystania szczególnych sposobów kodowania chromosomów i ich przekształcania za pomocą operatorów genetycznych, aby uwzględnić specyfikę zadania. Omówiono specyficzne dla algorytmów ewolucyjnych metody uwzględniania ograniczeń, rozwiązywania zadań wielokryterialnych oraz ze zmienną w czasie funkcją przystosowania.