Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
Both sides previous revision Previous revision Next revision | Previous revision | ||
boost_python [2008/04/14 20:35] kamituel |
boost_python [2008/04/16 07:24] (aktualna) kamituel |
||
---|---|---|---|
Linia 32: | Linia 32: | ||
BOOST_PYTHON_MODULE(p1) { | BOOST_PYTHON_MODULE(p1) { | ||
- | def("skomplikowany_algorytm", &potega); | + | .def("skomplikowany_algorytm", &potega); |
} | } | ||
</code> | </code> | ||
Linia 49: | Linia 49: | ||
<code python> | <code python> | ||
+ | #!/usr/bin/python | ||
import p1 | import p1 | ||
Linia 100: | Linia 101: | ||
virtual void metoda ( std::string suffix ) { | virtual void metoda ( std::string suffix ) { | ||
this->get_override("metoda")(); | this->get_override("metoda")(); | ||
+ | // Dla kompilatora MSVC należy zamienić powyższą linijkę na: | ||
+ | // this->get_override("metoda").ptr(); | ||
} | } | ||
}; | }; | ||
Linia 112: | Linia 115: | ||
</code> | </code> | ||
Potrzebujemy sppecjalnego wrappera dla ''Costam_0'' ponieważ twórcy biblioteki uznali, że najlepiej jest gdy pisząc moduł Pythona nie musimy modyfikować istniejącego kodu C++.\\ Wrapper ten nie robi właściwie nic oprócz wołania odpowiedniej metody. Warto zauważyć, że potrzebujemy go tylko dlatego, że klasa ''Costam_0'' posiada czysto wirtualną metodę.\\ | Potrzebujemy sppecjalnego wrappera dla ''Costam_0'' ponieważ twórcy biblioteki uznali, że najlepiej jest gdy pisząc moduł Pythona nie musimy modyfikować istniejącego kodu C++.\\ Wrapper ten nie robi właściwie nic oprócz wołania odpowiedniej metody. Warto zauważyć, że potrzebujemy go tylko dlatego, że klasa ''Costam_0'' posiada czysto wirtualną metodę.\\ | ||
- | W definicji modułu widzimy, że najpierw deklarujemy chęć udostępnienia klasy - jako nazwę podajemy jednak nazwę modułu! Klasa ta widoczna będzie w Pythonie pod nazwą ''Costam0'' i będzie posiadała jedną metodę. Następnie definiujemy funkcję ''metoda'' zaznaczając, że jest ona czysto wirtualną składową klasy. | + | W definicji modułu widzimy, że najpierw deklarujemy chęć udostępnienia klasy - jako nazwę podajemy jednak nazwę klasy wrappera! Klasa ta widoczna będzie w Pythonie pod nazwą ''Costam0'' i będzie posiadała jedną metodę. Następnie definiujemy funkcję ''metoda'' zaznaczając, że jest ona czysto wirtualną składową klasy. |
Zajmijmy się teraz klasą ''Costam_A''. Dziedziczy ona po ''Costam_0''. Aby ją udostępnić, musimy dopisać poniższy kod w ramach bloku BOOST_PYTHON_MODULE: | Zajmijmy się teraz klasą ''Costam_A''. Dziedziczy ona po ''Costam_0''. Aby ją udostępnić, musimy dopisać poniższy kod w ramach bloku BOOST_PYTHON_MODULE: | ||
Linia 127: | Linia 130: | ||
I w końcu - zwróćmy uwagę na brak definicji metody ''metoda'' - jako że nasza klasa dziedziczy po ''Costam_0'', i w tamtej klasie tę metodę udostępniliśmy, teraz już nie musimy tego robić.\\ | I w końcu - zwróćmy uwagę na brak definicji metody ''metoda'' - jako że nasza klasa dziedziczy po ''Costam_0'', i w tamtej klasie tę metodę udostępniliśmy, teraz już nie musimy tego robić.\\ | ||
- | Ostatnia z klas udostępniona może być w ten sposób: | + | Ostatnia z klas udostępniona może być w taki sposób: |
<code cpp> | <code cpp> | ||
class_<Costam_B, bases<Costam_A> >("CostamB", init<std::string>()) | class_<Costam_B, bases<Costam_A> >("CostamB", init<std::string>()) | ||
Linia 187: | Linia 190: | ||
#b.x_ro = "To sie nie zapisze!" | #b.x_ro = "To sie nie zapisze!" | ||
</code> | </code> | ||
+ | Po uruchomieniu naszym oczom ukaże się: | ||
+ | <code>$ ./p2.py | ||
+ | AAA A aaa | ||
+ | BBB B bbb | ||
+ | CCC C ccc | ||
+ | BBB B bbb ++ PLUS DZIALA | ||
+ | Zapisalo sie! | ||
+ | Zapisalo sie! | ||
+ | </code> | ||
+ | Widzimy więc, że wszystkie elementy działają poprawnie. Co więcej - po odkomentowaniu niektórych fragmentów - np. próby zapisania do zmiennej tylko do odczytu ''x_ro'' interpreter poinformuje nas o błędzie: | ||
+ | <code>$ ./p2.py | ||
+ | AAA A aaa | ||
+ | BBB B bbb | ||
+ | CCC C ccc | ||
+ | BBB B bbb ++ PLUS DZIALA | ||
+ | Zapisalo sie! | ||
+ | Zapisalo sie! | ||
+ | Traceback (most recent call last): | ||
+ | File "./p2.py", line 39, in <module> | ||
+ | b.x_ro = "To sie nie zapisze!" | ||
+ | AttributeError: can't set attribute | ||
+ | </code> | ||
==== Z życia wzięte ==== | ==== Z życia wzięte ==== | ||
Linia 196: | Linia 220: | ||
* Aplikację napisać w C++ a GUI w, dużo przyjemniejszym, Pythonie | * Aplikację napisać w C++ a GUI w, dużo przyjemniejszym, Pythonie | ||
* Mamy dostęp do biblioteki C++, ale nie mamy do niej źródeł | * Mamy dostęp do biblioteki C++, ale nie mamy do niej źródeł | ||
- | W tym ostatnim przypadku jedyne co nam będzie potrzebne to pliki nagłówkowe tej bilioteki i parę minut czasu. | + | W tym ostatnim przypadku jedyne co nam będzie potrzebne to pliki nagłówkowe tej bilioteki i trochę minut czasu. |
- | Weźmy klasy z poprzedniego przykładu, rozdzielmy je na plik nagłówkowy i źródłowy. Źródłowy skompilujmy do postaci biblioteki współdzielonej: | + | Weźmy klasy z poprzedniego przykładu, rozdzielmy je na plik nagłówkowy i źródłowy. |
+ | |||
+ | Plik nagłówkowy wyglądać może tak: | ||
+ | <code cpp> | ||
+ | class Costam_0 { | ||
+ | public: | ||
+ | virtual void metoda ( std::string suffix ) = 0; | ||
+ | virtual ~Costam_0 (); | ||
+ | }; | ||
+ | |||
+ | class Costam_A : public Costam_0 { | ||
+ | public: | ||
+ | Costam_A(); | ||
+ | Costam_A( std::string nazwa ); | ||
+ | virtual void metoda ( std::string suffix ); | ||
+ | std::string daj_nazwe () const; | ||
+ | void ustaw_nazwe ( const std::string nazwa ); | ||
+ | protected: | ||
+ | std::string nazwa_; | ||
+ | }; | ||
+ | |||
+ | class Costam_B : public Costam_A { | ||
+ | public: | ||
+ | Costam_B(); | ||
+ | Costam_B( std::string nazwa ); | ||
+ | virtual void metoda ( std::string suffix ); | ||
+ | Costam_B& operator+ ( std::string x ); | ||
+ | |||
+ | std::string x_; | ||
+ | }; | ||
+ | </code> | ||
+ | |||
+ | Plik źródłowy skompilujmy do postaci biblioteki współdzielonej: | ||
<code> | <code> | ||
$ g++ -Wall -shared p2-shared.cpp -o p2-shared.o | $ g++ -Wall -shared p2-shared.cpp -o p2-shared.o | ||
Linia 231: | Linia 287: | ||
} | } | ||
</code> | </code> | ||
- | i skompilujmy go **nie zapominając** o linkowaniu z naszą biblioteką ''p3-shared.o'': | + | i skompilujmy go **nie zapominając** o linkowaniu z naszą biblioteką ''p2-shared.o'': |
<code> | <code> | ||
g++ -Wall -shared -I/usr/include/boost/ -I/usr/include/python2.5/ /usr/lib/libboost_python-mt.so p2-shared.o p2.cpp -o p2.so | g++ -Wall -shared -I/usr/include/boost/ -I/usr/include/python2.5/ /usr/lib/libboost_python-mt.so p2-shared.o p2.cpp -o p2.so | ||
</code> | </code> | ||
I gotowe! Możemy teraz uruchomić skrypt z poprzedniego przykładu. A to wszystko bez dostępu do plików źródłowych! | I gotowe! Możemy teraz uruchomić skrypt z poprzedniego przykładu. A to wszystko bez dostępu do plików źródłowych! | ||
+ | \\ (w rzeczywistej sytuacji plik p2-shared.o byłby biblioteką której źródeł nie mamy - jak widać nawet pomimo tego udało się wystawić ją jako moduł Pythona) | ||
==== Więcej informacji ==== | ==== Więcej informacji ==== |